Deep-sky-objecten

In feite zijn alle objecten die niet tot ons zonnestelsel behoren, deep-sky-objecten. Deze objecten zijn veelal lichtzwak tot zeer lichtzwak en hier ligt dan ook de uitdaging voor de ware astro-fotograaf. Om deep-sky-objecten te fotograferen moet je veelal lange belichtingstijden hanteren. Dat niet alleen! Ook een donkere omgeving, de kwaliteit van je apparatuur én je kennis van fotobewerkingsprogramma's als Photoshop, worden zwaar op de proef gesteld. De Maan en de planeten zijn bij wijze van spreken nog te fotograferen van onder een lantaarnpaal, maar heel anders is dat bij deep-sky. Daarbij telt: hoe donkerder hoe beter.

Vanuit Oostkapelle en Middelburg maak ik mijn opnames.  Om goeie plaatjes te maken moet de telescoop precies het object aan de hemel volgen. Het object loopt namelijk vanwege de draaiing van de Aarde rond haar as uit beeld. Om die draaiing op te heffen moet je dus volgen. Een beetje montering, zoals de Vixen Sphinx die ik gebruik, kan dat wel, maar om het echt heel precies te doen, moet je gaan 'autoguiden' . Een computerprogramma neemt dan de aansturing van de montering over. Ik heb onlangs mijn eerste stappen in het autoguiden gezet en dat moet mooie plaatjes gaan opleveren. 

Hieronder zie je compilatie van een nachtje astrofotografie 8 op 9 februari 2011.

Eind mei 2009 was het aantal nachten achter elkaar flink helder. Een prima moment om de sterrenhemel te fotograferen vanuit Oostkapelle. Jan Koeman maakte deze foto terwijl ik bezig was met m'n MEADE LXD75 NEWTON.

Sinds september 2009 maak ik ook gebruik vanhet vernieuwde deepsky-observatorium van sterrenwacht Philippus Lansbergen. Dit staat in Oostkapelle, precies op de plek die in oktober 2009 werd uitgeroepen tot donkerste plek van Zeeland. Hier staat een 20cm F4 Bresser Newton. Een echt foto-kanon, waar ik heel graag mee werk. De telescoop staat op een EQ6Pro-montering.